Midden in de nacht ontwaak ik
Slaapdronken tast ik de andere bedhelft af
Op zoek naar glooiing onder het laken
Een bron om me aan te warmen
De plek voelt verlaten en kil
Er is zelfs geen contour in het matras
Ik schrik en kom tot een pijnlijk besef
Dat deel van het bed is altijd onbeslapen
Sindsdien droom ik niet meer
Het is bedtijd en mijn ogen sluit ik
Hoe zou het zijn als iemand onvoorwaardelijk om mij gaf
Mijn hart precies wist te raken
's Avonds zachtjes lag in mijn armen
De gedachte alleen maakt me stil
Ik kan niet terug naar hoe het was
Wat ik nodig heb is volharding en lef
Met mijn verbeeldingskracht als wapen
Dan droom ik hopelijk weer